Wie een beetje bijhoudt wat er in katholiek Nederland gebeurt, zal moeten vaststellen dat de kerk zich steeds verder uit het publieke leven terugtrekt. Binnenkerkelijkheid viert hoogtij. Kerkmedia puilen uit van berichten over bedevaarten, processies, misdienaarsdagen en vroom geneuzel waar gewone mensen niets van snappen. En dat, terwijl paus Franciscus de ene na de andere actie onderneemt om de sociaal-maatschappelijke en politieke betekenis van de kerk te profileren. Een pregnant voorbeeld hiervan was de gebedsbijeenkomst voor vrede in het Midden-Oosten waarvoor hij de Israëlische president Shimon Peres en president Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit in het Vaticaan uitnodigde. Met zijn optreden oogst de paus wereldwijd bewondering. Daar tegenover staat een Nederlands episcopaat dat door de buitenwacht meewarig wordt bekeken. Af en toe zeggen de bisschoppen wat obligaats over de actualiteit, zoals de Europese verkiezingen of de toestand in Oekraïne of Syrië, maar dat schiet niet op. Bisschop Gerard de Korte van Groningen-Leeuwarden doet er alles aan om binnen het bisschoppencollege een breder kerkgeluid te laten horen, maar wordt overstemd door zijn collega’s die daar geen boodschap aan hebben en alleen met zichzelf en het kleine clubje fanatiekelingen om hen heen bezig zijn. Van dit laatste getuigt het ‘KJD-Festival’ voor katholieke jongeren dat op 28 en 29 juni plaatsvond in het Brabantse Nieuwkuijk. Het spreekwoordelijke ‘preken voor eigen parochie’ werd hier pijnlijk zichtbaar. Maandenlang hadden de bisdommen jongeren doodgepamperd om maar vooral af te reizen naar de bijeenkomst die droop van de charismatische, kleffe vroomheid (foto: zusters verkopen religieuze prullaria op het festival). Resultaat: nog geen paar honderd kwamen er zaterdagavond opdagen om te overnachten en de ochtendmis op zondag bij te wonen met maar liefst vier hulpbisschoppen. Het vierinkje moest zo nodig rechtstreeks bij de RKK op tv te zien zijn. Volgens de organisatie waren er ’s middags in totaal 900 jongeren op het festivalterrein. Een poppodiumpje haalt op een doorsnee-avond al met gemak meer. Dat het de eerste keer is dat zo’n festival georganiseerd wordt, kan misschien als een excuus gelden, maar dan nog moet je je afvragen of er in verdere edities grotere bezoekersaantallen gehaald worden. De spoeling is namelijk erg dun. Het zijn vooral neo-katholieken die er op af komen en devote jongeren die een piepkleine, harde kern vormen van groepjes die actief bij de kerk betrokk06en zijn. ‘Normale’ katholieke jongeren zien het totaal niet zitten. Voor de bisschoppen maakt dat geen barst uit. Zij zetten in op een kleine ‘heilige-rest’ die braaf iedere zondag in de kerk zit. Daar willen ze mee verder, terwijl de overgrote meerderheid van de Nederlandse katholieken – 3,7 miljoen – simpelweg wordt afgeschreven. Dit is rampzalig en het is te hopen dat er snel een eind komt aan het navelstaren van de bisschoppen die zichzelf wijsmaken hiermee de kerk een dienst te bewijzen.
