God wat mooi!

Gisteren was voor mij een dag met mystieke momenten. Ik maakte een wandeling door ‘s-Hertogenbosch en liep vlakbij de Sint-Jan een fraai oud pand in, waar De Muzerije is gehuisvest, een instelling voor amateurkunst en kunsteducatie. Ik wist dat dit gebouw van 1590 tot 1629 het bisschoppelijk paleis herbergde. Binnen herinnert nog een episcopaal wapen aan dit kerkelijk verleden. Ik nam gefascineerd de spreuk eronder in me op: ‘Ex momento aeternitas’. Dat raakte mij enorm. Je kunt het vertalen met ‘Vanuit een oogwenk de eeuwigheid’ of ‘De eeuwigheid van het moment’. Aan het eind van de middag in de trein terug naar Nijmegen kwam ik al snel wat te weten over het wapen. Het is van de Bossche bisschop Nicolaas Zoesius (1564-1625). Je vraagt je af hoe hij er toe gekomen is zo’n diepzinnig motto te kiezen. De woorden maakten dat ik ’s avonds in geschriften van Jan van Ruusbroec en Meister Eckhart ben gedoken. En aansluitend besloot ik nog maar eens een stuk van Into Great Silence te bekijken, de eerste film ooit over het leven in het kartuizerklooster La Grande Chartreuse in de Franse Alpen. De bijbeltekst die je in het begin te zien krijgt, had ik eerder altijd een beetje aan me voorbij laten gaan, maar nu waren de verzen 11 en 12 uit 1 Koningen 19 een eyeopener: “Toen trok de Heer voorbij. Er ging een zeer zware storm voor de Heer uit die bergen deed splijten en rotsen verbrijzelde. Maar de Heer was niet in de storm. Op de storm volgde een aardbeving. Maar ook in de aardbeving was de Heer niet. Op de aardbeving volgde vuur. Maar ook in het vuur was de Heer niet. Op het vuur volgde het suizen van een zachte bries.” ‘Ex momento aeternitas’, ‘een zachte bries’, God wat mooi!