Marietje Kessels misbruikt en vermoord om voor God te leven?

Voordat ik me gisteren in het Tilburgse kermisgewoel stortte, besloot ik het graf van Marietje Kessels te bezoeken op de Begraafplaats Binnenstad, beter bekend als ‘het kerkhof met de beelden’. Het graf trekt de aandacht door het beeld van een jong meisje dat een kruis omarmt. “Ave Crux, spes unica” staat op een steen eronder: “Wees gegroet Kruis, onze enige hoop.” “Ik ben gestorven om voor God te leven”, lees ik op de grafsteen. Een typische tekst als je weet wat degene die er begraven ligt is overkomen. Marietje, een elfjarig Tilburgs meisje, verdween op 22 augustus 1900 (foto rechts: graf van Marietje Kessels; daaronder een bij het Brabants Historisch Informatie Centrum ingekleurde foto van haar). Twee dagen later werd haar lichaampje gevonden in het gewelf van de Heilig Hartkerk in Tilburg. Ze was verkracht en gewurgd. Wie haar seksueel misbruikte, om het leven bracht en het lijkje in de kerk dumpte, is nooit achterhaald. Er waren enkele verdachten, maar niemand werd veroordeeld. De moord wekte veel beroering in Tilburg en nog steeds spreekt men er in de Noord-Brabantse stad vol afschuw over. Na het bekend worden van de misbruikschandalen in de katholieke kerk was er een oplevende belangstelling voor de geruchtmakende zaak. De tijd bleek rijp voor een nicht van Marietje, Godelieve Kessels, om met een boek naar buiten te komen, waar twintig jaar eerder enkele uitgevers geen brood in zagen. In 2011 verscheen De moord op Marietje Kessels, met een essay van de Nijmeegse kerkhistoricus Peter Nissen. Het boek probeert aannemelijk te maken dat de toenmalige pastoor van de parochie van het Heilig Hart, George van Zinnicq Bergmann, de moordenaar was. Toen ik van Marietjes laatste rustplaats terugliep naar de uitgang van de begraafplaats, zag ik het half door klimop overwoekerd graf van een priester (foto rechts). De naam was nog maar amper leesbaar: ‘George van Zinnicq Bergmann’. Ik schatte de afstand tussen beide graven op nog geen tien meter. Met een wrang gevoel wandelde ik naar de ‘Heikese kerk’, het beginpunt van mijn kermistour. Van alles spookte door mijn hoofd. Het afschuwelijke einde van Marietje. De mogelijke dader, een geestelijke, die vlakbij haar begraven ligt. En dan het zinnetje op de grafsteen. Wordt een meisje misbruikt en vermoord om voor God te leven?